Ο Παπανδρέου αποπροσανατολίζει στη Βουλή: Το άρθρο 16 είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας

Η πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή για την παιδεία ήταν αποκαλυπτική. Οι 4 πολιτικές ηγεσίες με μεγάλη προσπάθεια προσπαθούσαν να κρύψουν την ταραχή τους ύστερα από την ιδεολογική ήττα του αντιδραστικού κινήματος. Το κίνημα ενώ επιστράτευσε κάθε στρατό που διαθέτει, ενώ υποστηρίχτηκε από τις 4 πολιτικές ηγεσίες και έμμεσα από τον πρωθυπουργό, δεν κατάφερε παρόλη την βία που άσκησε να μετακινήσει τον λαό από την θέση του υπέρ μιας στοιχειώδους μεταρρύθμισης στην παιδεία και υπέρ της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης. Είδαμε τον Αλαβάνο, που περισσότερο από όλους έχει αναλάβει την ηγεσία του κινήματος, να παραληρεί στην Βουλή. Τον Καραμανλή να υποστηρίζει δήθεν τις προγραμματικές μεταρρυθμίσεις της Ν.Δ χωρίς όμως να λεει ούτε μια λέξη υπέρ του προσχέδιου νόμου πλαίσιου της κυβέρνησής του! Ο Παπανδρέου επιχείρησε να διασωθεί ρίχνοντας τις ευθύνες για την απαγόρευση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης από το άρθρο 16 του συντάγματος του 1975 στην Δεξιά! <<Τι είναι αυτά τώρα; Έλεος>> του απαντά η Παπαρρήγα διαμαρτυρόμενη για την φραστική άρνηση του στρατηγικού ρόλου εδώ και δεκαετίες του ΠΑΣΟΚ στη διαμόρφωση της φαιοκόκκινης πολιτικής στην εκπαίδευση!
Το απόσπασμα της ομιλίας του Παπανδρέου από τα πρακτικά της Βουλής που υπάρχουν στο site της Κίνησης είναι το εξής: "Τέλος, το ζήτημα όσον αφορά στο άρθρο 16. Γνωρίζω τις θέσεις των κομμάτων, του Συνασπισμού και του ΚΚΕ. Αλλά που διαφωνώ; Διαφωνώ με την άποψη ότι το άρθρο 16 θεσπίστηκε για να προστατεύσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μας το κληροδότησε η δεξιά, με στόχο –και υπάρχουν ιστορικά κείμενα -για να ελέγξει το δημόσιο πανεπιστήμιο.......Διαφωνώ με το ότι δεν κατανοεί κανείς πως το άρθρο 16 είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας που ποτέ δεν πίστεψε στον εαυτό της".
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Τι είναι αυτά τώρα; Έλεος!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος): Αυτά να τα δείτε. Θα τα διαβάσετε ιστορικά και από τον κύριο Αλιβιζάτο και από τον Υπουργό Δικαιοσύνης της χούντας ο οποίος δεν ήθελε τους Παπανούτσους όταν μίλαγε για το άρθρο 16. Δεν είναι καρπός προοδευτικής διεκδίκησης.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Όμως από τα πρακτικά της Βουλής του 1975 φαίνεται ότι όλα τα κόμματα συμφωνούσαν στην απαγόρευση της ανώτατης ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το αναδυόμενο τότε μπλόκ εξουσίας ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕες εκτός από την απαγόρευση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης πρότεινε επιπλέον στη συζήτηση του συντάγματος του 1975 και
1) την απαγόρευση της ιδιωτικής μέσης και στοιχειώδους εκπαίδευσης
2) την συμμετοχή των φοιτητών στην διοίκηση των πανεπιστημίων που την δέχτηκε και η Νέα Δημοκρατία και
3) την αναγνώριση του βοηθητικού προσωπικού ως δημοσίων υπαλλήλων- λειτουργών που εκτός από την μονιμοποίηση σήμαινε και την συμμετοχή τους στην διοίκηση του πανεπιστημίου.
Στη συζήτηση αυτή δηλαδή το αναδυόμενο τότε μπλόκ εξουσίας διατύπωσε με σαφήνεια το κοινό του πρόγραμμα για τον έλεγχο της παιδείας από τον σοσιαλφασισμό που εφαρμόστηκε από τις κυβερνήσεις του Α.Παπανδρέου αλλά και τις μετέπειτα κυβερνήσεις και οδήγησε στην διάλυση της εκπαίδευσης.
Στην αναλυτική τοποθέτησή μας για την ιδιωτική εκπαίδευση λέμε τα εξής:
"Η βασική νομική πράξη της γέννησης αυτής της γραφειοκρατίας, η ληξιαρχική πράξη της γέννησής της είναι το Σύνταγμα του 1975. Σε αυτό προσδιορίζεται με σαφήνεια και ρητά η απαγόρευση κάθε ιδιωτικού ΑΕΙ και κυρίως η άνοδος στη διοίκηση των Πανεπιστημίων του μπλοκ του βοηθητικού εκπαιδευτικού προσωπικού και των φοιτητικών παρατάξεων. Διαβάζοντας κανείς τα πρακτικά της επιτροπής του Συντάγματος που εισηγήθηκε το άρθρο 16 το σχετικό με την παιδεία μπορεί να διαπιστώσει ότι όλη η πολιτική πάλη στη συνταγματική αναθεώρηση του 75 δόθηκε στο ζήτημα του ποιος θα ελέγχει τα Πανεπιστήμια. Για το ζήτημα της απαγόρευσης των ιδιωτικών Πανεπιστημίων δεν δόθηκε καμιά πάλη. Εκεί η Βουλή ήταν ομόφωνη. Απλά έκανε σαφή και ρητή την απαγόρευση της ιδιωτικής ανώτατης παιδείας που την είχε αποφασίσει το σύνταγμα της χούντας, του 1968. Το καινούργιο στο Σύνταγμα του 1975 και περισσότερο οι εφαρμοστικοί νόμοι που το ακολούθησαν ήταν το δικαίωμα που έδωσε η μεταπολιτευτική δημοκρατία στο πολιτικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕεσ να αφαιρέσουν την εξουσία από το παλιό καθηγητικό κατεστημένο που αποτελούσε τμήμα της αστικής και μάλιστα της μεγαλοαστικής τάξης (είτε στο ιδεολογικό είτε για ορισμένες σχολές και στο οικονομικό επίπεδο) και να την δώσουν στο νέο μπλοκ της γραφειοκρατίας που οι ίδιοι αυτοί σχημάτισαν μέσα από την διοικητική πανεπιστημιακή εξουσία που του έδωσαν. Στην ουσία ένα νέο πολιτικό μπλοκ, το μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕεσ και ΣΥΝ αργότερα, κατασκεύασε μέσα στα Πανεπιστήμια ένα νέο κοινωνικό μπλοκ εξουσίας και τελικά ένα νέο οικονομικά και κοινωνικά αστικό στρώμα. Αυτό αποτελέστηκε αρχικά από πανεπιστημιακές δυνάμεις της διανόησης, ταξικά μικροαστικής, που είχαν παραγκωνιστεί ή και ταπεινωθεί από το παλιό καθηγητικό κατεστημένο. Το τελευταίο μέσα στη δικτατορία ξέπεσε και συχνά έγινε μισητό στους φοιτητές όχι μόνο επειδή ανέχτηκε τη χούντα ή και συνεργάστηκε μαζί της αλλά και επειδή λειτούργησε με αυταρχισμό και καταπίεσε άγρια τους φοιτητές όχι μόνο στη δικτατορία αλλά σε όλη τη μετεμφυλιακή περιόδο.
Η διαδικασία της μεταβίβασης της εξουσίας από το ένα στρώμα της αστικής τάξης στο άλλο μέσα στα πανεπιστήμια ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80. Ο βασικός παράγοντας αυτής της μεταβίβασης εξουσίας ήταν το μεταπολιτευτικό φοιτητικό κίνημα που αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της δικτατορίας πέρασε στα χέρια του πολιτικού μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕεσ. Αυτό ενώ ξεκίνησε υποτίθεται σαν ένα κίνημα για τον ριζικό εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης και την αλλαγή του κούφιου και θεωρητικολόγου χαρακτήρα της από τον πρώτο χρόνο της μεταπολίτευσης μετατράπηκε σε ένα αντιδραστικό κίνημα που έγραφε στη σημαία του σαν βασικό του σύνθημα την απαίτηση για «συνδιοίκηση», δηλαδή την κατάκτηση της κρατικής εξουσίας σε ένα κομμάτι του παλιού κρατικού μηχανισμού, στα Πανεπιστήμια, από το ανερχόμενο πολιτικό μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚεσ και μάλιστα με παλαιοκομματικές μεθόδους".
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λένε σήμερα ότι υποστηρίζουν την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την κατάργηση της απαγόρευσης ιδιωτικών ανώτατων σχολών. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Υποστηρίζουν και οι δύο ηγεσίες τα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα που σαν τέτοια δεν μπορεί να είναι ιδιωτικά γιατί το ιδιωτικό είναι συνυφασμένο με το κέρδος. Στην πραγματικότητα οι δύο ηγεσίες υποστηρίζουν την δυνατότητα των «κοινωνικών φορέων» των δήμων, της ΓΣΕΕ, της εκκλησίας, των συνεταιρισμών κλπ να δημιουργούν πανεπιστήμια. Υποστηρίζουν δηλαδή τα πανεπιστήμια που θα μπορούν να ελέγχουν, τα δικά τους πανεπιστήμια. Αυτή την θέση την έδωσε ο Α.Παπανδρέου πολύ νωρίς, από την συζήτηση του άρθρου 16 του συντάγματος του 1975, όχι μόνο για τα πανεπιστήμια αλλά και για την στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση όπως φαίνεται από τα παρακάτω αποσπάσματα. Ο Α.Παπανδρέου σε συνεργασία με τα δύο ψευτοαριστερά κόμματα έβαλαν από τότε τις βάσεις του σημερινού φαιοκόκκινου κινήματος.
Ταυτόχρονα μια τέτοια αλλαγή του άρθρου 16 οι δύο ηγεσίες θα την παρουσιάσουν και στην ΕΕ ως υιοθέτηση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης. Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω αποσπάσματα από την συζήτηση του άρθρου 16 στην επιτροπή του συντάγματος του 1975.
Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Εις το εδάφιο α΄μετά την «ανωτάτη» προστίθεται και «ανωτέρα», μετά την λέξιν «Κράτους» τίθεται «άλλων κοινωνικών φορέων», εις το τέλος δε τούτου προστίθεται « την διοίκησην των οποίων αποτελούν αιρετοί εκπρόσωποι του διδακτικού προσωπικού των σπουδαστών». Όχι μόνο το Κράτος. Η εποπτεία δεν είναι πάντοτε και μόνο κατ’ ανάγκη κρατική. Αλλά και άλλοι φορείς, κρατικοί φορείς, όχι ιδιωτικοί φορείς, θα ημπορούσε να έχουν την εποπτεία. Πανεπιστήμιο Πατρών, Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης. Γιατί όχι κάποτε- εάν πράγματι πάμε σε μια αποκέντρωση στην πραγματική σοβαρή της μορφή- να μη αναγνωρίσουμε ότι έχουν και αυτές οι μονάδες, τα διαμερίσματα της Χώρας, οι μεγάλες πόλεις, κοινωνικοί φορείς, έχουν το δικαίωμα να εποπτεύον υπ’ ευθύνη τους Πανεπιστημιακές σχολές;......Ημείς δεν συμφωνούμεν με την ιδέαν ότι οι Ανώτερες Σχολές ημπορούν να είναι αντικείμενον ιδιοκτησίας ή να κατευθύνονται, να διοικούνται, από ιδιώτες είτε Έλληνες είτε ξένους, ιδιαιτέρως ξένους......Καθόσον αφορά την Μέσην και Κατωτάτην Παιδεία. Η θέση του Κόμματος στο οποίο ανήκω είναι σαφής. Έχομεν πάρει θέση ότι η Παιδεία πρέπει να είναι αποκλειστικώς κοινωνική ή κρατική υπό τον έλεγχον κοινωνικών φορέων. Και αυτό δια να μη δημιουργούμε δύο τάξεις πολιτών, εκείνων που έχουν την οικονομικήν δυνατότητα μιας βελτιωμένης Παιδείας και εκείνων που δεν την έχουν και καταλήγουν πλέον στις δημόσιες σχολές. Ας ανεβάσωμεν το επίπεδον των Σχολών του Δημοσίου, έργον μας είναι, δυνατότητες υπάρχουν.
Οι βασικές θέσεις του φαιοκόκκινου κινήματος εκφράζονται από τον Α.Παπανδρέου ξεκάθαρα. Πρόκειται για ανοιχτό φασισμό που λεει ότι απαγορεύεται αν θέλεις να πληρώσεις για να μάθεις γιατί ο διπλανός σου δεν έχει να πληρώσει τον ιδιώτη καπιταλιστή όπως εσύ. Η οικονομική ανισότητα μεταφερμένη με κρατική διαταγή στο εποικοδόμημα, στη σφαίρα του πνεύματος, της γνώσης, των ιδεών της δημιουργίας και των θεσμών. Η δικαιολογία; Το κράτος είναι αταξικό. Σκύβει με την ίδια φροντίδα σε όλους τους υπηκόους του το ίδιο και στον φτωχό και στον πλούσιο. Ο Παπανδρέου παραχαράσσοντας την ιστορία για το άρθρο 16 θέλει να κρυφτεί. Να τι έλεγε ο Κύρκος το 1975 στη συζήτηση του άρθρου 16.
ΚΥΡΚΟΣ. Τέλος θα ήθελα να πω ότι συμμεριζόμαστε τις απόψεις του κ. Παπανδρέου σε ότι αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση. Πρέπει να τη θεωρήσουμε σαν ένα φαινόμενο μεταβατικό. Και πρέπει κάποτε το κράτος να έχη όχι απλώς την φιλοδοξία αλλά και τη θέληση και γενικά την δυνατότητα να ολοκληρώση την δημοσιοποίηση όλου του χώρου της παιδείας και ολόκληρη η εκπαίδευση να παρέχεται από το δημόσιο. Διανύουμε όμως τώρα μία μεταβατική φάση και αυτή τη στιγμή εάν ζητούσε κανένας τη δημοσιοποίηση όλης της εκπαίδευσης και σε όλες τις κλίμακες, ίσως να ήταν απλώς ένας οραματιστής.
Στην ίδια συζήτηση ο Κύρκος και ο Κάπος τοποθετούνται και στα ζητήματα της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα διοίκησης.

Αθήνα 11/12/2006